Jak leczyć oparzenia?

Najmniej szkodliwe oparzenia I stopnia niszczą tylko naskórek. Nie wywołują trwałego uszczerbku, ograniczają się do nieprzyjemnego i bolesnego pieczenia skóry oraz lekkiego obrzęku, które szybko mogą ustąpić. Na tego typu urazy wystarczą najprostsze, domowe sposoby. Oparzone miejsce należy jak najszybciej schłodzić. Powstrzyma to proces postępowania niszczenia. Zaleca się traktowanie poszkodowanego miejsca zimną wodą z kranu lub prysznica, przez ok 10-15 minut. Oparzenia II stopnia obejmują nieco większą głębokość tkanek i goją się dłużej niż wyżej wymienione (do 15 dni). Jednakże, pomimo faktu występowania dość silnego bólu, również nie są groźne i nie zostawiają trwałego uszczerbku. Po wygojeniu rany, może zostać niewielkie przebarwienie. Kuracja jest podobna do tej, którą należy stosować w pierwszym przypadku. Dodatkowo, zaleca się stosowanie aloesowych maści na oparzenia, które przyśpieszają proces gojenia i ułatwiają regenerację zniszczonych miejsc. Można stosować również miód i maść zawierającą wyciąg z nagietka. Pomocne okazują się również okłady z rumianku. Należy bezwzględnie pamiętać, że wszelkie maści i preparaty można stosować, nie wcześniej niż 24 godziny po oparzeniu. Nie wolno przekłuwać również powstających pęcherzy. Oparzenia ciężkie wymagają interwencji specjalisty. Należy bezzwłocznie wezwać karetkę. Samodzielne leczenie jest wykluczone. Należy jedynie wykonać wstępne czynności, w oczekiwaniu na przyjazd pogotowia. Przede wszystkim, należy odsłonić oparzenie. Jeżeli sytuacja tego wymaga, rozciąć ubranie. W przypadku kiedy część ubrania przylgnęła do rany, w żadnym wypadku nie należy jej samodzielnie odklejać. W przeciwieństwie do oparzeń I i II stopnia, ciężkie urazy wykluczają długotrwałe chłodzenie rany. Można wykonać tą czynność jedynie przez ok. 2 minuty. Chodzi o to, by nie doszło do hipotermii, wyziębienia oparzonego miejsca. Dalszą część kuracji stanowi leczenie szpitalne, podczas, którego podawane są silne środki przeciwbólowe oraz lekarstwa zapobiegające wystąpieniu chorób związanych z utratą elektrolitów i dużej ilości wody w tkankach. Pacjent przyjmuje również środki chroniące przed dojściem do zakażenia i sepsy. Niektóre przypadki wymagają operacyjnego przeszczepu fragmentów skóry. Ciężkie oparzenia wywołują martwicę skóry i pozostawiają widoczne blizny na całe życie. Najmocniejsze rodzaje ciężkich oparzeń mogą obejmować martwicą nawet mięśnie i fragmenty kości.